συνανατολεύς

-έως, ὁ, Μ

αυτός που ανατέλλει ταυτόχρονα με άλλον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συνανατέλλω (πρβλ. συνανατολ-ή) + κατάλ. -εύς (πρβλ. ραφ-εύς)].